Hressandi síðdegi

Fann fyrir óskaplegum leiða á að hjakka á bílnum í vinnuna í morgun og ákvað að rölta upp á Hlemm og kaupa mér eitt stykki gult kort. Öllum finnst ég endalaust skrítinn þegar ég segist gera þetta. Maður sé lengur á leiðinni og maður endi blautur og vorkenna manni endalaust mikið og bjóða manni far. Hvernig detti manni í hug að hanga með fátæklingunum og skólakrökkunum. Á meðan finnst mér þetta bara hressandi tilbreyting. Maður býr mjög miðsvæðis og það er stutt í flestar leiðir, það er mjög gaman að rölta um þetta svæði og ég er hvorki það óþolinmóður né óskipulagður að 5 - 10 mínútur setji líf mitt mikið úr skorðum. Allar leiðir á Netinu og vagnarnir alltaf nokkurn veginn á tíma. Svo hugsa ég einna best í gula kvikindinu, fæ alltaf einhverjar góðar hugmyndir.

Fór síðan í Örninn í Skeifunni í dag, með strætó :) , og keypti mér gore-tex hlífðarbuxur og gott ljós á hjólið þannig að nú getur maður gripið í þriðja ferðamátann ef skapið segir til. Spurning um að ganga alla leið og kaupa nagladekk á gripinn. Verst að þau kosta jafn mikið og nagladekk undir fólksbíl, eða um 5000+ krónur ... urgh.

Var í kvöld á bókakvöldi Deiglupenna. Hallgrímur Helgason og Þráinn Bertelsson voru mættir ásamt fólkinu með tjáningarþörfina í kjallara Hornsins og þar lásu þessir tveir rithöfundar úr verkum sínum. Upplesturinn lofaði góðu fyrir báðar bækurnar, en ég held að ég lesi frekar Þráinn yfir jólin. Eftir upplesturinn sköpuðust býsna skemmtilegar umræður um heima og geima, og ekki síst íslenskt samfélag í nútíð og fortíð. Ekki spillti fyrir að í Deigluhópnum eru nokkrir mjög innvinklaðir í Sjálfstæðisflokkinn og maður vissi að þeir aðilar þurftu að halda pínkulítið aftur af sér til að snúa ekki umræðunni upp í eitthvað þras. Aðrir gátu tekið undir margt sem þeir sögðu og allir voru sennilega nokk sammála um að Baugsmál/Davíðsmál væri eitthvað sem væri meira hægt að skrifa á okkur þegna landsins frekar en þá Jón Ásgeir eða Davíð sjálfa. Við sjálf þurfum að standa vaktina og tryggja að frelsið og lögin gildi um alla þegna landsins, eins og Þráinn benti á. Og ætli ég láti ekki þar við sitja í bili, best að tjá sig sem minnst um hluti sem maður hefur ekkert vit á.

óver end át