píís

Það er orðið allt of langt síðan undirritaður datt hressilega í það! Undanfarnar helgar búnar að vera allt of rólegar að þessu leyti. Það á sér reyndar eðlilegar skýringar, en maður verður að fara að hressa sig við! Enda orðið stutt í árin 30 og fullorðinshrollinn sem því fylgir.

Annars held ég að ég verði eitraður kominn á fertugsaldurinn. Held að útlitslega þá eigi ég ekki eftir að breytast sem neinu nemur næstu tíu árin. Ég get bara litið á föður minn og bróður til að sannfærast um það. Kollvikin hættu að hörfa fyrir 4 árum og maður hætti að pína sig við að fela þau fyrir tveimur árum.

Síðan verður að minnast á gáfur og visku sem vaxa expónentíalt frá ári til árs. Þvílíkur viskubrunnur sem maður verður orðinn um fertugt. Það er beinlínis óhugnalegt.

Fribz sagði mér síðan frá býsna magnaðri viðmiðunarreglu þegar karlmaður, og ekki síst karlmenn með smekk og kjósa að lifa lífinu, velur sér spúsu. Það er hin ágæta "deildu með tveimur og bættu við sjö". Þ.e.a.s. að til að finna optimal aldur konu til að deita, þá áttu að deila eigin aldur með tveimur og bæta við sjö árum. Þannig að þegar þú ert fjórtán ára áttu að deita fjórtán ára stelpur. Þegar þú ert tvítugur áttu að deita sautján ára stelpur. Og þegar þú ert þrítugur áttu að deita 22 ára stelpur.

Og þetta er góð regla ... get alveg staðfest það ;)