Oklahoma ... ok!

Jæja, hvað á maður að segja...

Byrja á að afsaka titilinn á póstinum. Er að söngla stef úr söngleiknum Oklahoma og datt ekkert annað í hug þessa stundina...

Sit hér saddur og mettur í lúxushægindastólnum með lappann í kjöltunni og skrifa mína fyrstu bloggfærslu í laaaaangan tíma. Hef alltaf ætlað að kýla á blogg aftur, eftir hinar geysivinsælu bloggfærslur um árið. En það hefur alltaf strandað á vélbúnaði og neti. Núna er maður fær í flestan sjó, kominn með Hæv Læt og búinn að véla nýja, en algerlega ónotaða lappann frá foreldrum mínum. Þeir voru nefnilega svo snjallir að fjárfesta í slíkum grip síðasta vetur en vissu ekkert hvað þau ætluðu að gera með. Með borðtölvu og net heima á Markarflötinni lá þessi elska ónotuð inni í skáp í 6 heila mánuði!! ... þvílík sóun. En nú hefur gripurinn hlotið tilgang í lífi sínu og lyklaborðið gersamlega glóir af ánægju. Nú skal bloggað sem aldrei fyrr.

Ég get lofað aðdáendum mínum nær og fjær lífi og fjöri í bloggfærslum vetrarins. Ævintýrin leynast víða og ekki síst í kring um mig! ... mjámm. Hmm. Ég ætla a.m.k. að reyna að ýkja þetta nægilega mikið til að breiða lit og lífi yfir grámyglu haustins. Þangað til næst segi ég bara, au revoir, auf wiedersehen, so long and so far.